تأثیر eeg بیوفیدبک یا نوروفیدبک همراه با کاردرمانی معمول بر عملکرد دست در بیماران دچار سکته مغزی: یک مطالعه آزمایشی

سابقه و هدف: اختلال عملکرد دست یکی از ناتوانیهای شایع پس از سکته مغزی می باشد که زندگی روزمره بیمار را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. انجام فیزیوتراپی و کاردرمانی از روشهای مرسوم توانبخشی بیمار می باشند. نوروفیدبک مدالیته جدید درمانی است که بر اساس به کارگیری اصول بیوفیدبک در توانبخشی مغز بنا شده است. هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر افزودن نوروفیدبک به کاردرمانی مرسوم در توانبخشی دست پس از سکته می باشد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت آزمایشی (pilot study) برای یک کارآزمایی بالینی تصادفی طراحی شد. 14 بیمار دچار سکته مغزی وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه اول کاردرمانی معمول و گروه دوم کاردرمانی به همراه نوروفیدبک را دریافت کردند (تعداد جلسات هر 2 گروه 10 جلسه بود). نوروفیدبک تراپی با هدف تقویت موج (smr) sensory motor rhythmانجام شد. عملکرد دست بیماران بر اساس تست جیبسون قبل و پس از پایان مداخله درمانی در هر دو گروه سنجیده شد. یافته ها: در هر دو گروه بعد از درمان بر اساس معیار جیبسون بهبودی معناداری در عملکرد دست حاصل شد. برخی از جنبه های عملکرد دست در گروه دوم (کاردرمانی به همراه نوروفیدبک) بهبودی بیشتری نسبت به گروه اول پیدا کرد (05/0 p<). در گروه دوم موج smr در پایان درمان افزایش معنی داری پیدا کرد. رضایت بیماران از درمان در گروه دوم بیشتر از گروه اول بود، همچنین میزان ریزش بیماران در گروه اول بیشتر از گروه دوم بود. نتیجه گیری: نوروفیدبک می تواند به عنوان درمانی کمکی در کنار کاردرمانی جهت توانبخشی دست در سکته مغزی به کار رود. از مزایای افزودن این درمان جدید، افزایش کمپلیانس بیمار به درمان و افزایش انگیزه و علاقه وی جهت شرکت در برنامه های زمانبر توانبخشی می باشد.